Job 16

1 پسایوبدر جوابگفت:

2 «بسیار چیزها مثلاینشنیدم. تسلّیدهندگانمزاحم، همهشما هستید.

3 آیا سخنانباطلرا انتها نخواهد شد؟ و كیستكهتو را بهجوابدادنتحریكمیكند؟

4 مننیز مثلشما میتوانستمبگویم، اگر جانشما در جایجانمنمیبود، و سخنها بهضدّ شما ترتیبدهم، و سر خود را بر شما بجنبانم،

5 لیكنشما را بهدهانخود تقویتمیدادمو تسّلیلبهایمغمشما را رفعمینمود.

6 «اگر منسخنگویم، غممنرفعنمیگردد؛ و اگر ساكتشوممرا چهراحتحاصلمیشود؟

7 لیكنالا’ناو مرا خستهنمودهاست، تو تمامیجماعتمرا ویرانساختهای.

8 مرا سختگرفتیو اینبر منشاهد شدهاست. و لاغری منبهضدّ منبرخاسته، روبرویمشهادتمیدهد.

9 درغضبخود مرا دریدهو بر منجفا نمودهاست. دندانهایشرا بر منافشردهو مثلدشمنمچشمانخود را بر منتیز كردهاست.

10 دهانخود را بر منگشودهاند، بر رخسار منبهاستحقار زدهاند، بهضدّ منبا هماجتماعنمودهاند.

11 خدا مرا بهدستظالمانتسلیمنموده، و مرا بهدستشریرانافكندهاست.

12 چوندر راحتبودممرا پارهپارهكردهاست، و گردنمرا گرفته، مرا خرد كرده، و مرا برایهدفخود نصبنمودهاست.

13 تیرهایشمرا احاطهكرد. گُردههایمرا پارهمیكند و شفقتنمینماید. و زهرهمرا بهزمینمیریزد.

14 مرا زخمبر زخم، مجروحمیسازد و مثلجبّار، بر منحملهمیآورد.

15 بر پوستخود پلاسدوختهام، و شاخخود را در خاكخوار نمودهام.

16 رویمناز گریستنسرخشدهاست، و بر مژگانمسایهموتاست.

17 اگر چههیچبیانصافیدر دستمننیست، و دعایمنپاكاست.

18 ایزمینخونمرا مپوشان، و استغاثهمرا آرامنباشد.

19 اینكالا’ننیز شاهد مندر آسماناست، و گواهمندر اعلیعلیین.

20 دوستانممرا استهزا میكنند، لیكنچشمانمنزد خدا اشكمیریزد.

21 و آیا برایانساننزد خدا محاجّهمیكند، مثلبنیآدمكهبرایهمسایهخود مینماید؟

22 زیرا سالهایاندكسپریمیشود، پسبهراهیكهبرنمیگردم، خواهمرفت.